تثبیت تصویر:

دوربین های چشمی رده بالا و دوربین های عکاسی ای که زوم زیادی دارند و یا لنزهای تله فوتو دوربین های SLR معمولاً به قابلیت تثبیت تصویر مجهز هستند. همچنین در دوربین های فیلم برداری دیجیتال که زوم بالایی دارند هم شاهد این ویژگی هستیم. دوربین های دیجیتال با زوم بالا به انواع متفاوتی از سیستم های تثبیت تصویر مانند ضد لرزش مجهز هستند.

قابلیت تثبیت تصویر کمک می کند که با کمک معلق سازی عناصر نوری – که اغلب اوقات به یک ژیروسکوپ با قابلیت چرخش سریع مجهز هستند- تصویری که به حسگر منتقل می شود، لرزش نداشته باشد.به ویژه لرزش هایی با فرکانس بالا (مانند لرزش دست). لنزهای سری EF SLR ساخت Canon که دارای قابلیت تثبیت تصویر هستند در انتهای نامشان عبارت IS را یدک می شکند در حالی که لنزهای Nikkon برای اینکه نشان دهند از این قابلیت برخوردار هستند پسورند VR (Vibration Reduction) را به انتهای نامشان اضافه کرده اند.

معمولاً قابلیت تثبیت تصویر کمک می کند که هنگام عکاسی بدون سه پایه بتوانیم تا 2 واحد کندتر از هنگامی که از این قابلیت بی بهره هستیم، به ثبت تصویر بپردازیم. برای مثال اگر برای عکاسی از منظره ای خاص به سرعت شاتر 500/1 ثانیه نیاز دارید، توسط قابلیت تثبیت تصویر می توانید سرعت 125/1 ثانیه (4 برابر کندتر) را انتخاب کنید. این ویژگی هنگامی که از صحنه هایی که در آنها تحرک زیادی وجود دارد عکاسی می کنید، بسیار مفید است.

نکته مهم: سیستم تثبیت تصویر "نوری" با "دیجیتال" که در اکثر دوربین های فیلم برداری وجود دارد، متفاوت است. سیستم تثبیت تصویر دیجیتالی تنها هنگام فیلم برداری دیجیتال معنی دارد که در این حالت فریم تصویر برداری به صورت پیکسلی جابه جا می شود تا تصاویر با ثبات تری را شاهد باشیم.