سرعت شاتر

سرعت شاتر نشان می دهد که فیلم یا حسگر چقدر در معرض تابش نور قرار می گیرند. معمولاً برای رسیدن به این هدف از یک شاتر مکانیکی بین لنز و حسگر (یا فیلم) استفاده می شود که برای مدت کوتاهی (به اندازه سرعت شاتر معین شده) باز می شود و سپس بسته می شود. برای مثال سرعت شاتر 125/1 ثانیه، حسگر یا فیلم عکاسی را برای 125/1 ثانیه در معرض تابش نور قرار می دهد. شاتر های الکترونیکی نیز به شیوه ای مشابه عمل می کنند به این ترتیب که فوتودیود های حساس به نور حسگر را برای مدت معین شده توسط سرعت شاتر، روشن می کنند. بعضی از دوربین های دیجیتال به هردوی این شاتر ها مجهز می شوند.

سرعت شاتر به صورت کسری از ثانیه نمایش داده می شود و معمولاً سرعت های بالاتر حاصل ضرب 2/1 در سرعت کمترشان هستند: 2/1 ثانیه، 4/1 ثانیه، 8/1 ثانیه، 15/1 ثانیه، 30/1 ثانیه، 60/1 ثانیه، 125/1 ثانیه، 250/1 ثانیه، 500/1 ثانیه، 1000/1 ثانیه، 2000/1 ثانیه، 4000/1 ثانیه و 8000/1 ثانیه. سرعت های بالا هم با ثانیه نشان داده می شوند مانند 8 ثانیه، 2 ثانیه و 1 ثانیه.

سرعت شاتر بهینه بستگی به شرایط عکاسی دارد. قانون عمومی این است که برای جلوگیری از محو شدن عکس با سرعت شاتر بیشتر از (فاصله کانونی)/1 عکاسی کنید. برای استفاده از سرعت های کمتر نیاز به سه پایه یا قابلیت تثبیت تصویر دارید. اگر قصد "منجمد کردن" یک صحنه پر تحرک را دارید، مانند عکاسی از صحنه های ورزشی، به سرعت شاترهایی بالاتر از 250/1 ثانیه و بیشتر نیاز دارید. اما همه صحنه های پرتحرک نیاز به سرعت شاتر بالا ندارند. برای مثال هنگامی که قصد عکاسی از یک ماشین در حال حرکت را دارید، با تنظیم سرعت دستتان به اندازه سرعت ماشین می توانید از سرعت شاترهای پایین تری استفاده کنید و پس زمینه ای محو را به وجود بیاورید.

          

حالت محوی که در حرکت وجود دارد به واسطه تعقیب سوژه با دست و استفاده از سرعت شاتر 125/1 ثانیه ایجاد شده.

این تصویر با سرعت 500/1 ثانیه گرفته شده که پاشیده شدن موج ها را به خوبی نشان می دهد.

 

دوربین های نیمه حرفه ای و حرفه ای دارای حالت اولویت شاتر هستند که به شما اجازه می دهند از سرعت شاتر دلخواه با میزان نوردهی ثابت استفاده کنید.

Copyright 2014 © All rights Reserved. Dorbin.com