ضریب فاصله کانونی
بسیاری از دوربین های دیجیتال دارای حسگرهایی کوچکتر از 35 میلی متر هستند. معمولاً حسگر دوربین های دیجیتال 1.5 برابر کوچکتر از فیلم های 35 میلی متری است.
در نتیجه، حسگر های کوچکتر از 35 میلی متر، تنهای قسمت میانی منظره ای که لنز مشاهده می کند را روی خودشان می بینند و به همین دلیل شاهد "میدان دید برش خورده" هستیم. یک دوربین 35 میلی متری برای داشتن چنین میدان دیدی باید از لنزی با فاصله کانونی بیشتر استفاده کند و اینجاست که عبارت "ضریب فاصله کانونی" (FLM) سروکله اش پیدا می شود. FLM برابر است با حاصل تقسیم قطر یک فیلم 35 میلی متری (43.3 میلی متر) به قطر حسگر. حال به بحث در مورد دو حالت خاص می پردازیم.
|
حسگری با FLM 1.5X تنهای قسمتی از اطلاعات را روی حسگر ثبت می کند که با استفاده از لنزی 200 میلی متری روی حسگر 35 میلی متری مشاهده می شود. در نتیجه شاهد برش میدان دید به میزان 200x1.5=300mm هستیم. اندازه پرنده ای که در قاب تصویر وجود دارد تغیری نمی کند زیرا فاصله کانونی هنوز هم 200 میلی متر است. |
اطلاعاتی که توسط یک لنز 200 میلی متری روی فیلم 35 میلی متری ثبت می شود. |
دوربینی که از فیلم یا حسگر 35 میلی متری استفاده می کند برای گرفتن تصویری با چنین میدان دیدی به لنزی 300 میلی متری نیاز دارد.
|
طالاعاتی که توسط لنز 200 میلی متری روی حسگری با FLM 1.5X نشان داده می شود دارا همان میدان دیدی است که هنگام استفاده از لنز 300 میلی متری روی دوربین 35 میلی متری شاهد هستیم. اندازه پرنده ای که در تصویر مشاهده می شود در مقایسه با هنگامی که از دوربین 35 میلی متری استفاده می کنیم به دلیل استفاده از لنزی با فاصله کانونی کمتر (بزرگنمایی متفاوت) کوچکتر است. |
اطلاعاتی که به واسطه استفاده از لنز 300 میلی متری روی حسگر (فیلم) 35 میلی متری نشان داده می شود. |
بنابراین یک لنز 200 میلی متری روی یک دوربین دیجیتال با FLM 1.5X میدان دیدی برای استفاده از یک لنز 300 میلی متری روی دوربین 35 میلی متری دارد که در حالت دوم با لنزی سنگین تر و گران قیمت تر سروکار داریم. همچنین به دلیل میدان دید معادل 35 میلی متر در اثر استفاده از فاصله کانونی کوتاه تر، عمر میدان بیشتری داریم. این ویژگی در هنگام استفاده از حالت تله لنز، یک مزیت است و اگر از حالت زاویه باز استفاده کنیم به یک عیب تبدیل می شود.برای مثال یک لنز 19 میلی متری که روی یک SLR با FLM 1.5X سوار شده، تنهای تصاویری با میدان دید 28 میلی متر (در مقایسه با تصاویر ثبت شده توسط دوربین های 35 میلی متری) ثبت می کند.
لنزهای SLR دیجیتال
اکثر دوربین های SLR این قابلیت را دارند که از لنزهای 35 میلی متری استفاده کنند. چنین لنزهایی طوری طراحی شده اند که فریم 35 میلی متری را پوشش دهند و بنابراین بزرگتر و سنگین تر از تجهیزاتی هستند که برای پوشش فریم هایی کوچکتر از 35 میلی متر لازم اند. لنزهای Digital (مانند لنزهای Short Back Focus Lens های Canon، لنزهای سری DX ساخت Nikon و سیستم 4/3" Olympus) به دلیل پوشش کمتر نسبت به لنزهای 35 میلی متری سبکتر هستند.
توضیحاتی راجع به دوربین های دیجیتال کامپکت
دوربین های دیجیتال کامپکت معمولاً به لنزهایی با فاصله کانونی کوتاه مجهز می شوند تا بتوانند عمق میدان معادل 35 میلی متری را روی حسگرهای کوچکشان داشته بدست بیاورند. معمولاً قطر حسگرهای این دوربین ها، 4 برابر کوچکتر از قطر فیلم های 35 میلی متری است. یک لنز 7 میلی متری که روی دوربین کامپکت به کار می رود، دارای میدان دیدی به اندازه 7mm x 4 یا 28 mm روی یک فیلم 35 میلی متری است.درست مانند لنزهای دیجیتال برای دوربین های DSLR، این لنزها نیز طوری طراحی شده اند که بتوانند محدوده تصویر کوچکتری روی حسگر تشکیل دهند و به همین دلیل است که اندازه بسیار کوچکتر و قیمت کمتری دارند. به دلیل به کار گیری فاصله کانونی کوتاه، عمق میدان به نسبت دوربین های DSLR 35 میلی متری، بسیار بیشتر خواهد بود.