Leica که یکی از معروفترین نام ها در عرصه عکاسی است، دوربین های 35 میلی متری دوران فیلم عکاسی را محبوبیت بخشید و بیش از هر چیز با دوربین های مسافت یابش خاصش شناخته می شود که از سال 1930 در حال ساخت هستند. با اسرار بر سیستم های مکانیکی دوربین هایش و تکنیک های سنتی تولید، این شرکت برای پیدا کردن جایگاهش در صنعت عکاسی دیجیتال تقلای زیادی کرد و می توان گفت در ابتدای ورودش به این عرصه تنها فعالیتش قرار دادن لوگوی معروفش (نقطه قرمز) روی دوربین های Fujifilm بود. در حدود سال 2004 Leica و Panasonic وارد شراکتی موفق شدند تا مجموعه ای از دوربین های کامپکت را تولید کنند و Leica توانست اولین دوربین مسافت یاب دیجیتالش یعنی MB را در سال 2006 عرضه کند. در سال 2009 هم این شرکت جانشین MB یعنی X1 را معرفی کرد که یک دوربین کامپکت با حسگری در قطع APS-C است. دوربین ها همه دوربین های کامپکت Leica (به استثنای X1 که حسگری بزرگ دارد) در واقع دوقلوی مشابه ای (با تفاوت های جزئی از نظر مشخصات و امکانات) در میان دوربین های Panasonic دارند. لنزها Leica به خاطر لنزهایش هم معرف است و همه دوربین های دیجیتال سری M این شرکت تقریباً با همه لنزهای سری M که از سال 1950 در حال تولید هستند، سازگاری دارند. لنزهای مدرن سری M دارای کدنویسی هستند که به دوربین می گویند چه فاصله کانونی ای دارند.