معمولاً همه عکاس ها در جایی بالاخره مجبور به عکاسی پرتره می شوند. ممکن است شما مخصوصاً قصد عکاسی پرتره نداشته باشید اما هنگامی که به تعطیلات می روید، قصد گرفتن عکس برای یک سری مستند عکاسی دارید و یا می خواهید تصویری خانوادگی بگیرید، اگر چهره کسی در عکس حضور دارد، پس با یک عکس پرتره سروکار دارید.

عکاسی پرتره هنگامی پیچیده می شود که سوژه می خواهد چهره اش با یا بدون ویژگی ای خاص ثبت شود و همه سوژه ها نیز جلوی دوربین آنقدر راحت نیستند.

در این مقاله با اشتباهات رایج در عکاسی پرتره آشنا می شویم و نکاتی برای اینکه از آنها اجتناب شود در اختیار شما قرار می دهیم.

اشتباه اول: عکاسی با لنز واید

گذشته از اینکه شما با لنز واید می توانید عکس های واقعاً خنده داری بگیرید، ممکن است کمتر سوژه ای از آنها استقبال کند.

لنزهای وایدانگل باعث می شوند که سوژه بسیار بزرگتر از آنچه که هست به نظر برسد و هنگامی که قصد عکاسی پرتره با این لنزها را دارید، در عکس نهایی ممکن است شاهد یک بینی بزرگ، چانه به عقب رفته و چشمانی ریز در صورتی کوچک باشید.

بسیار بهتر است که از فاصله ای دورتر و با استفاده از لنزی که فاصله کانونی بیشتری دارد عکاسی پرتره کنید تا جزئیات چهره همانطور که هستند ثبت شوند.

در حالی که لنزهایی با فاصله کانونی 50 میلی متر یا کمتر (وایدتر) ممکن است گزینه های خوبی برای گرفتن پرتره های محیطی که برای مثال در آنها سوژه در محل کارش نشسته و شما هم خیلی به آنها نزدیک نیستید، باشند اما لنزهایی با فاصله کانونی 70-85 میلی متر برای پرتره های سروشانه گزینه های بهتری هستند.

فراموش نکنید که اگر از یک لنز 50 میلی متری روی دوربینی فول فریم استفاده می کنید همان لنز روی دوربینی که حسگری در قطع APS-C (DX) دارد، فاصله کانونی معادل 75 میلی متر خواهد داشت که انتخابی مناسب برای عکاسی پرتره است. لنزهایی که فاصله کانونی بیشتری دارند و به سمت تله فوتو می روند نیز می توانند گزینه های مناسبی باشند اما هنگام کارکردن با آنها شما باید فاصله بیشتری از سوژه داشته باشید و بنابراین باید فضای بیشتری برای کار در اختیار داشته باشید.

استفاده از لنزهایی با فاصله کانونی بیشتر این مزیت را دارد که می توانید کنترل بیشتری روی عمق میدان داشته باشید و پس زمینه شما بیشتر محو باشد تا از این طریق تاکید بیشتری روی سوژه قرار بگیرد.

اشتباه 2: چشمان نه چندان شفاف

 

به عنوان یک قانون کلی باید در نظر داشته باشید که در عکاسی پرتره چشمها باید شفاف ثبت شوند. این موضوع به ویژه زمانی اهمیت پیدا می کند که برای محدود کردن عمق میدان قصد استفاده از دیافراگم باز دارید.

عمق میدان کم روشی مناسب برای هدایت توجه بیننده به سمت سوژه اصلی است و اگر جایی از تصویر اشتباهاً شفاف ثبت شود، چشمان بیننده هم اشتباهاً روی همان قسمت تمرکز بیشتری خواهد داشت.

درعکاسی پرتره این به معنی هدایت دقیق نقطه فوکوس است زیرا در نقطه فوکوس است که شفافیت تصویر به اوج می رسد. اگر شما معمولاً انتخاب نقطه فوکوس را به خود دوربین واگذار می کنید بهتر است در عکاسی پرتره خودتان آنرا تنظیم کنید. راهنمای دوربین به شما دقیقاً شیوه تنظیم را آموزش داده اما برای هرچه سریع پیش رفتن کار به دنبال گزینه ای بگردید که فوکوس اتوماتیک تک نقطه ای یا تک منطقه ای نام دارد.

همچنین اگر سوژه شما متحرک نیست می توانید خودتان کنترل فوکوس را به دست بگیرید. در این صورت پیشنهاد می شود که از حالت live view برای قاب بندی استفاده کرده و دوربین را روی سه پایه قرار دهید.

امکان بزرگ نمایی قسمتی از تصویر که شما روی آن فوکوس کرده اید وجود دارد پس بهتر است قسمتی از قاب تصویر که چشمها در آن قرار دارد را بزرگتر کرده و فوکوس را روی آن ناحیه قرار دهید.

یکی از مزایای استفاده از سه پایه این است که در حین حرف زدن با سوژه و گفتگو برای اینکه جلوی دوربین راحت باشد و آرامش خود را حفظ کند، می توانید قاب بندی نیز بکنید.

اشتباه 3: عمق میدان بیش از اندازه

همانطور که در نکته قبلی هم اشاره شد، انتخاب دیافراگم کم که نتیجه اش عمق میدان زیاد است همیشه برای عکاسی پرتره ایده خوبی نیست.

اگر پس زمینه شلوغ یا به هم ریخته باشد ممکن است سوژه چندان به چشم نیاید. استفاده از دیافراگم های وسیع تر مانند f5.6 معمولاً نتایج بهتری به بار می آورد. حتی اگر پس زمینه هم چندان محو نباشد، محدود کردن عمق میدان تا اندازه ای سوژه را از پس زمینه متمایز می سازد و به شما تسلط بیشتری روی تصویر می دهد.

اگر پس زمینه به اندازه ای که می خواهید محو نیست می توانید از سوژه بخواهید اندکی به شما نزدیک تر شود تا فاصله بین او و پس زمینه بیشتر شود.

همچنین می توانید از فاصله کانونی بیشتر هم استفاده کنید که در اندازه دیافراگم ثابت، منجر به کاهش عمق میدان می شود. در این صورت برای حفظ قاب بندی تصویر قبل از افزایش فاصله کانونی، باید اندکی عقب تر بروید.

اشتباه 4: سرهایی با پس زمینه های عجیب

 

اشتباه 5: عمق میدان کم

در حالی که محدود کردن عمق میدان در عکاسی پرتره می تواند بسیار تاثیر گذار باشد، اگر با دیافراگم بسیار وسیع (به عنوان مثال با فاصله کانونی 85 میلی متر و F1.8) عکاسی کنید، ممکن است عمق میدان آنقدر کم باشد که چشم ها در ناحیه فوکوس باشند و گوش ها محو.

مطمئن باشید که عکس های گرفته شده را در اندازه ای که قصد استفاده از آنها را دارید، کنترل کنید یا اینکه تصاویر را روی صفحه دوربین بزرگ کنید و از فوکوس و عمق میدان مناسب آنها مطمئن شوید. کنترل عمق میدان هنگامی که عکس بسیار کوچک است دشوار است و در این اندازه معمولاً نواحی خارج از فوکوس شفاف تر از آنچه که هستند به نظر می رسند.

اشتباه 6: عکاسی از ارتفاع نامناسب

تعریف ارتفاع نامناسب با توجه به سوژه و نوع عکس متفاوت است اما به عنوان یک نکته کلی در نظر داشته باشید که بهتر است از ارتفاعی هم سطح چشم از سوژه عکاسی کنید. این یعنی به عنوان مثال هنگام عکاسی از بچه ها باید روی زمین زانو زده و یا روی آرنج هایتان دراز بکشید.

متعاقباً اگر قصد دارید روی کوچک بودن این موجودات تاکید کنید بهتر است از بالا از آنها عکس بگیرید.

بسیاری از عکاسان پرتره به شما توصیه می کنند تا از گرفتن عکس در سطحی پایین تر از سطح چشم خودداری کنید زیرا ممکن است منجر به نماهایی از غبغب یا سوراخ های بینی سوژه شود.

به صورت پیش فرض از خانم ها و بچه ها در ارتفاعی بالاتر از سطح چشم در حالی که اندکی به بالا نگاه می کنند، عکس گرفته می شود تا تاکید بیشتری روی چشم ها قرار گیرد و عکس جذاب تر شود.

اشتباه 7: سایه های خشن

 

در بعضی موارد ممکن است سایه های شدید تصویر را جذاب تر کنند اما در بسیاری از موقعیت ها بهتر است نور را ملایم تر کرده تا تاثیر سایه را کاهش دهید. اگر در نور زیاد خورشید عکس می گیرید بهتر است برای سوژه مکانی که سایه بیشتری دارد پیدا کنید. همچنین می توانید از یک پخش کننده (diffuser) در بالای سر سوژه برای ملایم کردن نور استفاده کنید.

نور فلشی ترجیحاً غیر از فلش دوربین نیز می تواند تاثیر خیره کننده ای داشته باشد و علاوه بر پرکردن سایه ها و افزایش کیفیت عکس، به چشم ها نیز درخششی جذاب بدهد.

همچنین محو شدن سریع نور فلش باعث می شود پس زمینه اندکی تاریک شود و تاکید بیشتری روی سوژه قرار گیرد.

اشتباه 8: چشمان قرمز (Redeye)

یکی از مشکلات استفاده از فلش دوربین این است که نور ایجاد شده به لنز نزدیک است و به همین دلیل ممکن است انعکاس نور از چشم سوژه توسط دوربین ثبت شود و در عکس شاهد پدیده ای که آنرا چشمان قرمز یا Redeye می نامیم، باشیم.

تنظیمات ضد قرمزی چشم ها در فلش که باعث ایجاد یک پیش فلش قبل از فلش اصلی می شود نیز می تواند کمک کند. در این حالت به واسطه نور پیش فلش عنبیه سوژه تنگ تر شده و پس از تابیده شدن نور فلش اصلی، نور کمتری به چشم وارد شده و بازتاب می کند. اما بهترین راه حل دور کردن فلش از لنز است.

اشتباه 9: جزئیات زیاد

 

درحالی که شما می خواهید چشمان سوژه شفاف باشند، قصد ندارید که روی نقص های احتمالی پوست (به عنوان مثال کک و مک) تاکید صورت بگیرد.

اگر قصد عکاسی در قالب JPEG را دارید سعی در تنظیم تونالیته رنگ خنثی داشته باشید و از حالتی غیر از Standard یا Vibrant استفاده کنید تا رنگ ها (به ویژه قرمز) اشباء نشوند و توجه بیننده به جوش ها و غیره جلب نشود.

به همین دلیل بهتر است در قالب RAW عکس بگیرید و پس از گرفته شدن عکس با توجه دقیق به تونالیته رنگ، آن را پایین نگاه دارد (اما نه تا آن حد که سوژه بیمار به نظر بیاید).

همچنین بهتر است با صرف اندکی وقت و روتوش عکس به جنگ جوش ها و جزئیات ناخواسته بروید.

در مورد شفاف کردن قسمت های مختلف تصویر کنترل شده عمل کنید (چه هنگام عکاسی و چه پس پردازش) و اگر ممکن بود در مراحل پس پردازش چشم ها و موها را برای شفاف سازی هدف بگیرید و از شفاف سازی پوست خودداری کنید.

بالعکس هنگام روتوش کردن آنقدر هم غرق نشوید که پوست سوژه مانند پلاستیک به نظر بیاید یا نتواند خودش را در عکس تشخیص دهد.

اشتباه 10: گرفتن عکس از فاصله ای دور

 

یکی از رایج ترین اشتباهاتی که عکاس ها آماتور مرتکب می شوند این است که از سوژه دور می ایستند و پس از زوم کردن روی سوژه از آن عکس می گیرند.

هنگامی که در محیط باز قصد گرفتن عکس پرتره دارید این اشتباه می تواند منظر به پدیدار شدن نواحی خالی وسیع اطراف سوژه با آسمانی پهناور و چند هکتار زمین زیرش منجر شود در حالی که گرفتن عکسی از سروشانه راحت تر شما را به هدفتان می رساند.

این به معنی بی فایده بودن گرفتن چنین عکس های پرتره ای نیست بلکه این سبک عکس ها نیاز به فکر بیشتری دارند.

با اینکه نزدیک شدن به سوژه منجر به نتایج بهتری می شود اما سعی کنید در این زمینه هم افراط نکنید تا از سوژه عکسی پاسپورتی نگیرید.